ចេញពីទីរួមខេត្តបុរីរម្យឆ្ពោះទៅកាន់ប្រាសាទភ្នំរុង ស្ថិតនៅលើកំពូលភ្នំភ្លើងមួយដែលរលត់កាលពី ១ លានឆ្នាំមុននេះ នៅតាមដងផ្លូវគេនឹងឃើញទេសភាពដ៏ល្អស្រស់បំព្រង ហើយក្រោយពីឆ្លងផុតកាំជណ្តើរជាថ្នាក់ៗ ដែលមានបង្កាន់ដៃជារូបនាគរាជ គេនឹងឃើញប្រាសាទសិលាមួយដ៏ស្កឹមស្កៃ លេចធ្លោឡើងនៅចំពីមុខ ហាក់បីដូចជាភ្នំសុមេរុដ៏ធំសម្បើមគួរស្ញប់ស្ញែងអស្ចារ្យ ។ គេមានអារម្មណ៍ថា ហាក់បីដូចជានៅលើទេវស្ថាន ឆ្ងាយផុតពីទុក្ខព្រួយទាំងឡាយនៃលោកិយ ។
សោមសូត្រនៅប្រាសាទភ្នំរុង (ថត១៩៨០) មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យប្រជាជនដើមកំណើតខ្មែរក្នុងភូមិភាគឥសាន នៃប្រទេសថៃបច្ចុប្បន្ន ជាពិសេសចាស់ៗ ចាត់ទុកប្រាសាទខាងលើនេះ ថាជាវត្ថុស័ក្តិសិទ្ធ ដោយសារជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃពេញបូណ៌ និង៥រោច ខែមេសា ទ្វារទាំង ១៥ នៃប្រាសាទនេះ ទទួលបាននូវកាំរស្មីព្រះអាទិត្យចែងចាំងព្រមគ្នា គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងអស្ចារ្យ ។ នេះជាសញ្ញាបង្ហាញនូវបច្ចេកទេសសាងសង់កប់កំពូល នៃវិស្វករខ្មែរនាសម័យអង្គរ ។ លើសពីនេះទៀត សម្ព័ន្ធភាពរវាងស្ថាបត្យកម្មនិងតារាសាស្ត្រ គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងក្រៃលេង ។
សព្វថ្ងៃនេះព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ដែលកើតនៅលើប្រាសទនេះ មិនគ្រាន់តែបានធ្វើឲ្យប្រាសាទភ្នំរុង ក្លាយទៅជាកន្លែងបន់ស្រន់មួយដ៏ពូកែស័ក្តិសិទ្ធជាទីបំផុតទេ ថែមទាំងជាកន្លែងទាក់ទាញទេសចរណ៍បរទេសផងដែរ ។ ដូច្នេះហើយ បានជាបច្ចុប្បន្ននេះ មនុស្សនៅខេត្តបុរីរម្យ ឬអាណាខេត្តជិតឆ្ងាយ ម្នីម្នារមកទស្សនាព្រឹត្តិការណ៍អច្ឆិរិយជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។
ប្រាសាទថ្មនេះត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅសម័យអង្គរហើយបានបន្សល់ទុកនូវ សោមសូត្រមួយគួរឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ជាទីបំផុត ។ គឺតាមរយៈវត្តមាននៃថ្មនេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យយើងយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃទេវស្ថាននេះ ក្នុងពេលបុណ្យទានម្តងៗ ។
តើសោមសូត្រគឺជាអ្វី ?
សោមសូត្រដែលជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យព្រះឥសូរ ឬ ព្រះសិវៈ គឺជាថ្មចម្លាក់ ថ្មមានរាងវែង សម្រាប់បង្ហូរទឹកមន្តពីខាងក្នុងប្រាសាទ ចេញក្រៅប្រាសាទ ដើម្បីសេចក្តីត្រូវការរបស់ប្រជាជន ជាពិសេសក្នុងពេលបុណ្យទានម្តងៗ ដូចជាពិធីសិវរាត្រីជាដើម ។
ក្នុងជំនឿរបស់អ្នកស្រុក ដែលកាន់លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនា ជាពិសេសពួកព្រាហ្មណ៍ សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃនៃជីវិតរបស់ពួកគេស្ថិតជុំវិញព្រះសិវលិង្គ និង សោមសូត្រខាងលើនេះ ។ ដោយហេតុថា អ្នកណាបានស្រង់ទឹកមន្តជាទីស័ក្តិសិទ្ធ ដែលហូរចេញពីស្នានទ្រោណិនេះ (លិង្គនិងទម្រ) ក្រោយពីប្រសិទ្ធពរជ័យដោយពួកព្រាហ្មណ៍រួច នឹងមានសិរីសួស្តីគ្រប់ប្រការពុំខាន ។ រីឯរោគាជម្ងឺតម្កាត់ផ្សេងៗ ក៏ត្រូវសះស្បើយផងដែរ ។
សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកស្រុកក្នុងតំបន់ ស្ទើរតែភ្លេចនូវសារៈសំខាន់របស់សោមសូត្រនេះហើយ ត្បិតការផ្លាស់ប្តូរទម្រង់សាសនា ពីព្រហ្មញ្ញសាសនា ទៅជាព្រះពុទ្ធសាសនា ប៉ុន្តែមានតែអ្នកស្រាវជ្រាវមួយចំនួនតូចទេ ដែលដឹងអត្ថន័យស៊ីជម្រៅរបស់វា ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ថ្មសោមសូត្រវែងនេះ យ៉ាងហោចណាស់ក៏រវាង ២ ម៉ែត្រ ទៅ ៣ម៉ែត្រ ដែរ បានរងនូវការទ្រុឌទ្រោមដោយកត្តាមនុស្ស និងធម្មជាតិ ជាហេតុធ្វើឲ្យបាក់ជាពីរកំណាត់ ។
ដោយសារតែមូលហេតុជំនឿសាសនាខាងលើនេះ ជាផ្នែកមួយនៃសំណង់ស្ថាបត្យកម្ម ប្រាង្គប្រាសាទបុរាណ ទើបយើងសូមលើកយកសារៈសំខាន់នៃសោមសូត្រនោះមកបង្ហាញជូន ។
រួមសេចក្តីមក ប្រាសាទភ្នំរុងតាំងពីអតីតកាលរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន នៅតែទាក់ទាញសាសនិកខ្មែរគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន នៅក្នុងប្រទេសថៃមកបន់ស្រន់ ពោលគឺនៅតែជាកន្លែងគោរពសក្ការៈស័ក្តិសិទ្ធបំផុត សម្រាប់ជនជាតិខ្មែរភាគតិចនៅក្នុងភូមិភាគឥសាន នៃព្រះរាជាណាចក្រថៃបច្ចុប្បន្ន ។ ហើយវត្តមានរបស់ថ្មសោមសូតរខាងលើនេះ ក៏ជាសញ្ញាមួយឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញនូវលក្ខណៈពិសិដ្ឋនៃទេវាល័យដ៏ ស្កឹមស្កៃនេះ ក្នុងអតីតកាលដ៏យូរលង់មួយដែរ ៕ (ម.ត្រាណេ)
សោមសូត្រនៅប្រាសាទភ្នំរុង (ថត១៩៨០) សព្វថ្ងៃនេះព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ដែលកើតនៅលើប្រាសទនេះ មិនគ្រាន់តែបានធ្វើឲ្យប្រាសាទភ្នំរុង ក្លាយទៅជាកន្លែងបន់ស្រន់មួយដ៏ពូកែស័ក្តិសិទ្ធជាទីបំផុតទេ ថែមទាំងជាកន្លែងទាក់ទាញទេសចរណ៍បរទេសផងដែរ ។ ដូច្នេះហើយ បានជាបច្ចុប្បន្ននេះ មនុស្សនៅខេត្តបុរីរម្យ ឬអាណាខេត្តជិតឆ្ងាយ ម្នីម្នារមកទស្សនាព្រឹត្តិការណ៍អច្ឆិរិយជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។
ប្រាសាទថ្មនេះត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅសម័យអង្គរហើយបានបន្សល់ទុកនូវ សោមសូត្រមួយគួរឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ជាទីបំផុត ។ គឺតាមរយៈវត្តមាននៃថ្មនេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យយើងយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃទេវស្ថាននេះ ក្នុងពេលបុណ្យទានម្តងៗ ។
តើសោមសូត្រគឺជាអ្វី ?
សោមសូត្រដែលជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យព្រះឥសូរ ឬ ព្រះសិវៈ គឺជាថ្មចម្លាក់ ថ្មមានរាងវែង សម្រាប់បង្ហូរទឹកមន្តពីខាងក្នុងប្រាសាទ ចេញក្រៅប្រាសាទ ដើម្បីសេចក្តីត្រូវការរបស់ប្រជាជន ជាពិសេសក្នុងពេលបុណ្យទានម្តងៗ ដូចជាពិធីសិវរាត្រីជាដើម ។
ក្នុងជំនឿរបស់អ្នកស្រុក ដែលកាន់លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនា ជាពិសេសពួកព្រាហ្មណ៍ សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃនៃជីវិតរបស់ពួកគេស្ថិតជុំវិញព្រះសិវលិង្គ និង សោមសូត្រខាងលើនេះ ។ ដោយហេតុថា អ្នកណាបានស្រង់ទឹកមន្តជាទីស័ក្តិសិទ្ធ ដែលហូរចេញពីស្នានទ្រោណិនេះ (លិង្គនិងទម្រ) ក្រោយពីប្រសិទ្ធពរជ័យដោយពួកព្រាហ្មណ៍រួច នឹងមានសិរីសួស្តីគ្រប់ប្រការពុំខាន ។ រីឯរោគាជម្ងឺតម្កាត់ផ្សេងៗ ក៏ត្រូវសះស្បើយផងដែរ ។
សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកស្រុកក្នុងតំបន់ ស្ទើរតែភ្លេចនូវសារៈសំខាន់របស់សោមសូត្រនេះហើយ ត្បិតការផ្លាស់ប្តូរទម្រង់សាសនា ពីព្រហ្មញ្ញសាសនា ទៅជាព្រះពុទ្ធសាសនា ប៉ុន្តែមានតែអ្នកស្រាវជ្រាវមួយចំនួនតូចទេ ដែលដឹងអត្ថន័យស៊ីជម្រៅរបស់វា ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ថ្មសោមសូត្រវែងនេះ យ៉ាងហោចណាស់ក៏រវាង ២ ម៉ែត្រ ទៅ ៣ម៉ែត្រ ដែរ បានរងនូវការទ្រុឌទ្រោមដោយកត្តាមនុស្ស និងធម្មជាតិ ជាហេតុធ្វើឲ្យបាក់ជាពីរកំណាត់ ។
ដោយសារតែមូលហេតុជំនឿសាសនាខាងលើនេះ ជាផ្នែកមួយនៃសំណង់ស្ថាបត្យកម្ម ប្រាង្គប្រាសាទបុរាណ ទើបយើងសូមលើកយកសារៈសំខាន់នៃសោមសូត្រនោះមកបង្ហាញជូន ។
រួមសេចក្តីមក ប្រាសាទភ្នំរុងតាំងពីអតីតកាលរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន នៅតែទាក់ទាញសាសនិកខ្មែរគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន នៅក្នុងប្រទេសថៃមកបន់ស្រន់ ពោលគឺនៅតែជាកន្លែងគោរពសក្ការៈស័ក្តិសិទ្ធបំផុត សម្រាប់ជនជាតិខ្មែរភាគតិចនៅក្នុងភូមិភាគឥសាន នៃព្រះរាជាណាចក្រថៃបច្ចុប្បន្ន ។ ហើយវត្តមានរបស់ថ្មសោមសូតរខាងលើនេះ ក៏ជាសញ្ញាមួយឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញនូវលក្ខណៈពិសិដ្ឋនៃទេវាល័យដ៏ ស្កឹមស្កៃនេះ ក្នុងអតីតកាលដ៏យូរលង់មួយដែរ ៕ (ម.ត្រាណេ)
No comments:
Post a Comment